Op 1 juli 2015 heeft een werknemer, die minimaal 24 maanden in dienst is geweest bij werkgever, bij opzegging of ontbinding van de arbeidsovereenkomst recht op de transitievergoeding. In het Besluit overgangsrecht transitievergoeding is het overgangsrecht van de transitievergoeding uitgewerkt. Het doel van het Besluit overgangsrecht transitievergoeding is om er voor te zorgen dat een werknemer niet meerdere vergoedingen ontvangt. In het Besluit zijn een tweetal situaties te onderscheiden:
- Geen transitievergoeding is verschuldigd indien de werknemer aanspraak kan maken op vergoedingen of voorzieningen op grond van lopende collectieve afspraken tussen verenigingen van werknemers (vakbonden) verschuldigd zijn;
- Indien sprake is van overige lopende afspraken, zoals individuele afspraken, dan heeft de werknemer de keuze tussen de transitievergoeding of de individuele afspraak.
De rechtbank Rotterdam heeft op 15 oktober jl. geoordeeld over een zaak waarbij sprake was van de eerste situatie. Op basis van het sociaal plan zou de werkneemster aanspraak hebben op een aanvulling van haar WW-uitkering tot 80% van haar laatstverdiende salaris voor een periode van drie maanden. Concreet kwam deze suppletie neer op circa € 600,- bruto, terwijl de transitievergoeding neer zou komen op circa € 7.000,- bruto.
Werkgever beriep zich op het Besluit overgangsrecht transitievergoeding en beargumenteerde dat werkgever op grond van het Besluit geen transitievergoeding verschuldigd was. De kantonrechter oordeelde dat de toepassing van het overgangsrecht niet tot gevolg mag hebben dat werkneemster in een substantieel ongunstigere positie terecht komt. De kantonrechter oordeelde dan ook dat de toepassing van het overgangsrecht naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is. Het overgangsrecht is hierdoor buiten beschouwing is gelaten en de transitievergoeding is aan werkneemster toegekend.